آیه 118 سوره انعام
<<117 | آیه 118 سوره انعام | 119>> | |||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
پس شما مؤمنان چنانچه به آیات خدا ایمان دارید از آنچه نام خدا بر آن ذکر شده تناول کنید.
پس اگر به آیات خدا ایمان دارید، از آنچه [از گوشت حیوان حلال گوشتی] که [وقت ذبح شدن] نام خدا بر او برده شده بخورید [نه از ذبیحه گمراهان.]
پس، اگر به آيات او ايمان داريد از آنچه نام خدا [به هنگام ذبح] بر آن برده شده است بخوريد.
اگر به آيات خدا ايمان داريد از ذبحى كه نام خدا بر آن ياد شده است بخوريد.
از (گوشت) آنچه نام خدا (هنگام سر بریدن) بر آن گفته شده، بخورید (و غیر از آن نخورید) اگر به آیات او ایمان دارید!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«فَکُلُوا»: ذکر حرف (فَ) در اوّل آیه بیانگر این واقعیّت است که مؤمنان در امر تحلیل و تحریم باید از فرمان یزدان نه مشرکان پیرویکنند.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.
شأن نزول:
این آیه نیز درباره مشركین عرب نازل شده به همان كیفیتى كه در قسمت دوم شأن و نزول آیه 116 ذكر شده است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ «118»
پس اگر به آيات الهى ايمان داريد (تنها از) آنچه نام خداوند (هنگام ذبح) بر آن برده شد بخوريد.
نکته ها
از نشانههاى جامعيّت مكتب اسلام اين است كه در يك مسئلهى جزيى مانند ذبح، همهى جوانب آن را مطرح كرده است: هم مكتب (نام خدا)، هم وسيله (آهن)، هم شيوهى بريدن رگها، هم امّت (مسلمان بودن كسى كه ذبح مىكند) و هم جهت (قبله) و هم موارد مصرف. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ»
جلد 2 - صفحه 541
پیام ها
1- غذا و خوراك مؤمن بايد جهت الهى داشته باشد. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ»
2- نام خداوند، مُهر جواز مصرف و پروانهى استفاده از گوشت حيوانات قابل مصرف است. فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ ...
3- براى تحكيم پايههاى توحيد، از هر فرصتى، حتّى ذبح حيوان بايد استفاده كرد. آرى؛ توحيد، تنها يك مسألهى ذهنى نيست. «فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ»
4- تغذيهى حلال و التزام به احكام، شرط ايمان است. «إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ (118)
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ: پس بخوريد از آن چيزى كه نام برده شده است اسم الهى بر او در زمان ذبح، غير از ميته و آنچه ذكر شود اسم بتان بر او.
مراد «ذكر» قول «بسم اللّه» است و سنت است گفتن بسم اللّه تامّا و اللّه اكبر: و هر ذبيحه كه نام خدا برده نشود حرام، و حكم مردار باشد، و لذا ذبايح كفار نجس و حرام است.
شرايط ذبح- پنج چيز است: 1- ذبحكننده مسلمان باشد. 2- رو به قبله 3- بسم اللّه گفتن. 4- ذبح به آهن 5- قطع اوداج اربعه. إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ: اگر هستيد به آيتها و فرمايشات او در حلال و حرام مؤمن، چه ايمان به او، مقتضى ما احل اللّه و اجتناب از ما حرم اللّه است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآياتِهِ مُؤْمِنِينَ (118)
ترجمه
پس بخوريد از آنچه ياد كرده شده است نام خدا بر آن اگر هستيد به آيتهاى او گروندگان
تفسير
گفتهاند اهل مكّه مردار را حلال ميدانستند و مسلمانان را دعوت بآن مينمودند و ميگفتند مردار حلالتر از كشتار است چون آنرا خدا كشته و عمل خدا محترمتر از عمل خلق است پس سزاوارتر است بحليّت و از آيات سابقه معلوم شد كه احكام الهى را باين قبيل توهّمات نميشود از دست داد و پيروى ننمود بلكه لازمه ايمان
جلد 2 صفحه 374
بخدا و قرآن آنستكه حلال و حرام آن را محترم شمرد و متابعت نمود پس بايد از مردار اجتناب كرد و كشتاريرا كه در موقع ذبح نام خداوند بر آن برده شده است خورد و حلال دانست و از كشتاريكه نام خدا بر آن برده نشده و نام بتها بر آن برده شده است بايد اجتناب نمود ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَكُلُوا مِمّا ذُكِرَ اسمُ اللّهِ عَلَيهِ إِن كُنتُم بِآياتِهِ مُؤمِنِينَ (118)
پس بخوريد از آن حيواناتي که در موقع ذبح ذكر اسم اللّه بر آنها شده باشد اگر هستيد بآيات الهي ايمان آوردهايد.
توضيح- شرائط تذكيه: اولا بايد تذكيه كننده مسلم باشد ذبيحه كفار حرام و نجس است حكم ميته دارد. ثانيا بايد در حال ذبح تسميه بگويد بسم اللّه الرحمن الرحيم و مجرد بسم اللّه هم كافيست. ثالثا بايد رو بقبله باشد هم ذابح رو بقبله بايستد هم گردن مذبوح رو بقبله باشد. رابعا بايد با آهن و فولاد باشد و شيشه و كارد طلا و نقره و ساير اينها نباشد. خامسا بايد فري اوداج اربعه بشود و در شتر نحر لازم است و بعضي اعتبار بلوغ ذابح را هم كردهاند و ذكات جنين هم بذكات مادر او است.
و در اينکه آيه متعرض ذكر اسم اللّه شده در مقابل مشركين که ذكر اسم اصنام خود ميكردند و براي آنها قرباني مينمودند لذا ميفرمايد فَكُلُوا مِمّا ذُكِرَ اسمُ اللّهِ عَلَيهِ و اينکه امر كلوا دلالت بر وجوب ندارد و لو اينكه گفتهايم امر ظاهر در وجوب است بلكه دلالت بر جواز اكل دارد زيرا امر در مقام توهّم حذر بيش از جواز دلالت ندارد و اينکه جمله براي دفع توهّم مشركين بود که اعتراض بمسلمين كردند که گوسفند اگر بمرگ خدايي بميرد بموت حتف انف نميخوريد و مقتول خود را ميخوريد مقتول شما بهتر از مقتول الهي است.
جواب- موت حتف انف قتل نيست و خدا هم قاتل نيست مميت است و آن
جلد 7 - صفحه 186
در تمام اقسام صادق است و يكي از اقسام است خداوند قتلي که ذكر اسم اللّه شده حلال دانسته و ساير اقسام قتل و اقسام موت را حرام نموده.
إِن كُنتُم بِآياتِهِ مُؤمِنِينَ اينکه جمله تاب دو معني دارد يكي آنكه كساني که مؤمن هستند اگر ذكر اسم اللّه كنند بر ذبيحه حلال است که يكي از شرائط بود که ذابح بايد مسلم باشد. و ديگر آنكه مؤمن بآيات الهي دستورات و فرامين و حدود خداوند را مراعات ميكند و تابع فرمان او است و غير مؤمن بتخيلات فاسده خود رفتار ميكند و بالجمله ميداند که هر فرماني از حق باشد موافق حكمت و صلاح است و از غير او بر خلاف حكمت و عين فساد است و شاهد بر اينکه معني آيه بعد است:
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 118)
تمام آثار شرک باید برچیده شود
در آیات گذشته با بیانات گوناگونی حقیقت توحید، اثبات و بطلان شرک و بت پرستی آشکار گردید.
یکی از نتایج این مسأله آن است که مسلمانان باید از خوردن گوشت حیواناتی که به نام «بتها» ذبح می شد خودداری کنند، و تنها از گوشت حیواناتی که به نام خدا ذبح می گردید استفاده نماید، لذا نخست می گوید: «از چیزهایی بخورید که نام خدا بر آن برده شده است، اگر به آیاتش ایمان دارید» (فَکلُوا مِمّا ذُکرَ اسمُ اللّهِ عَلَیهِ إِن کنتُم بِآیاتِهِ مُؤمِنِینَ).
یعنی، ایمان تنها ادّعا و گفتار و عقیده نیست بلکه باید در لابلای عمل نیز آشکار گردد. کسی که به خدای یکتا ایمان دارد تنها از این گوشتها می خورد.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.
- ↑ تفسیر روض الجنان.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 348.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.